მრავალფეროვნების ცნება ეხება ზუსტად პლანეტაზე მცხოვრები სახეობების მრავალფეროვნებას, რომლებსაც აქვთ საკუთარი მახასიათებლები, რომლებიც განსაზღვრავს მათ, როგორც ჯგუფს. სხვადასხვა მახასიათებლებში, რომლებიც იდენტიფიცირებენ სხვადასხვა ცხოველებს, ვხვდებით მათ დიეტას, ასპექტს, რომელიც უდავოდ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია საარსებო წყაროსთვის. იმისდა მიხედვით, თუ რა სახის დიეტა აქვს ცხოველს, იგი ამა თუ იმ გზით არის დანიშნული და ჩვენს საიტზე ამ სტატიაში ყურადღებას გავამახვილებთ ე.წ.
გსურთ იცოდეთ რა არის მარცვლოვანი ცხოველები? წაიკითხეთ და აღმოაჩინეთ ტიპები, რომელიც არსებობს, რას ეფუძნება მათი დიეტა და ზოგიერთი კონკრეტული მაგალითები.
რა არის მარცვლოვანი ცხოველები?
ბალახოსმჭამელ ცხოველებში ვხვდებით გრანივორებს. მარცვლოვანი ცხოველები არიან ისეთები, რომლებიც აფუძნებენ თავიანთ დიეტას მარცვლეულზე ან თესლზე, რაც ყველაზე შესაფერისი ტერმინი იქნება. ამ თვალსაზრისით, სხვადასხვა სახეობა ადაპტირებულია ისე, რომ მათი დიეტა და მათთვის საჭირო საკვები ნივთიერებები აღებულია მცენარეთა ამ ნაწილიდან, რაც აუცილებელია მრავალი მათგანის გამრავლებისთვის.
შეგვიძლია ამ ცხოველების კლასიფიკაცია ორ ტიპად:
- მარცვლიანი ბალახისმჭამელები: თესლის გარდა მოიხმარენ სხვა მცენარეულ წყაროებს.
- ყველაფრისმჭამელი გრანივორები: მოიცავს ცხოველებს ან მათ ნარჩენებს.
მარხვიანი ცხოველების გავლენა ეკოსისტემაზე
მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ თესლზე დაფუძნებული კვება არის პროცესი, რომელიც ამყარებს დიდი ეკოლოგიური და ევოლუციური მნიშვნელობის მცენარეთა და ცხოველს ურთიერთქმედებას რაც შეეხება პირველ ასპექტს, ეს გამოწვეულია იმით, რომ ცხოველებს შეუძლიათ თესლის მოხმარება მათ გაფანტვამდე ან მის შემდეგ, ასე რომ, არსებობს განსხვავებები, თუ ისინი ჭამენ თესლს უშუალოდ მცენარიდან, როდესაც ისინი ჯერ კიდევ მასზე არიან, ან, პირიქით. მიწის ზედაპირზე დაცემის ან დამარხვის შემდეგ. ზოგადად, თესლს, რომელიც რჩება დედა მცენარეზე ან მის მახლობლად ნიადაგშიც კი, ცხოველები უფრო მეტად მიირთმევენ, ვიდრე გაფანტული, რომლებიც შორდებიან წარმოშობის მცენარეს. ახლა, კონკრეტულად რას გულისხმობს ეს? რადგან თესლს ცხოველი ჭამს, მცენარის რეპროდუქციული პროცესი წყდება
ევოლუციურ ასპექტთან დაკავშირებით, ზოგიერთ შემთხვევაში მცენარეებმა შეიმუშავეს დამცავი მექანიზმები მათი თესლისა და ცხოველების მოხმარების თავიდან ასაცილებლად. თავიდან აიცილოს ეს თავდაცვა, რათა მიაღწიოს მათ მიზანს და შეძლოს კვება. ასევე შეგვიძლია აღვნიშნოთ, რომ გაუფანტავ თესლს ან დედა მცენარესთან ახლოს მყოფ თესლს ექნება მახასიათებლები, ძირითადად ქიმიური, განსხვავებული გაფანტვისგან, რაც შეიძლება მიუთითებდეს მარცვლოვანი სახეობების მოხმარების უპირატესობებზე.
ზემოაღნიშნული მიუთითებს იმაზე, რომ ცხოველების მიერ თესლის მოხმარების მექანიზმები შეიძლება განსხვავდებოდეს იმის მიხედვით, თუ სად არიან ისინი და მათი პირობები, რადგან იგივე არ არის ნაყოფის შიგნით მყოფი და მიმაგრებული თესლის აღება. მცენარეს, ვიდრე მიწაზე მყოფის ჭამა. მეორეს მხრივ, ცხოველების მიერ თესლის მოხმარებამ შეიძლება მნიშვნელოვანი გავლენა მოახდინოს მცენარეების გავრცელებაზე და შემდგომ გამრავლებაზე, რადგან გადაყლაპვა მთავრდება ამ პროცესის თავიდან ასაცილებლად, როგორც აღვნიშნეთ.ამასთან დაკავშირებით, ვარაუდობენ, რომ კულტურებში შეყვანილი ცხოველების გარკვეული სახეობები, რომლებიც იკვებებიან სარეველების თესლებით, შეიძლება იყვნენ შესანიშნავი [1]
რას ჭამენ მარცვლოვანი ცხოველები?
როგორც აღვნიშნეთ, მარცვლოვანი ცხოველები ჭამენ მცენარეების თესლს, რომლებიც ძალიან მრავალფეროვანია პლანეტაზე. თესლის რამდენიმე მაგალითი, რომლებსაც მოიხმარენ სხვადასხვა სახეობები, რომლებიც მიჩნეულია მარცვლოვანებად, არის:
- ხორბალი
- ბრინჯი
- სორგო
- Სიმინდი
- მზესუმზირა
- Ფიჭვის ხე
- ალუბალი
- ჰარმაკი
- წიფლის ანძა
- ნიგოზი
- კანაფ
- სეზამი
- გოგრა
- ქერი
- თხილი
- ყავა
მარხვიანი ცხოველების ადაპტაცია
კვების სახეობიდან გამომდინარე, ცხოველებს აქვთ განსაკუთრებული ადაპტაცია, რათა შეძლონ ამა თუ იმ ტიპის დიეტის ჭამა, ასე რომ პირი, კბილები, საჭმლის მომნელებელი სისტემა და საკვების მიღების უნარიც კი ჯდება. გარკვეული გზა. თუმცა, ყველა მარცვლოვან ცხოველს არ შეუძლია თესლების ერთნაირად მოხმარება, ზოგს, მაგალითად, ესაჭიროება მომწიფების დასაწყებად და ნერგების წარმოებისთვისაც კი, რომ გადაყლაპოს, ზოგი კი სპეციალიზირებულია, რომ მიიღოს ისინი ნებისმიერ მდგომარეობაში.
რაც შეეხება მარცვლოვან ცხოველთა ადაპტაციას, პრინციპში შეიძლება აღვნიშნოთ პირი, რომელიც ერთ-ერთი მთავარი სტრუქტურაა ამ ტიპის დიეტის შესასრულებლად. ამრიგად, ჩვენ აღმოვაჩენთ, რომ პირი შეიძლება შედგებოდეს ძლიერი წვერისგან, რათა შეძლოს თესლის გატეხვა, როგორც ფრინველების შემთხვევაში. კიდევ ერთი მაგალითი გვხვდება ზოგიერთ მღრღნელებში, რომლებსაც აქვთ ძლიერი საჭრელი კბილები უწყვეტი ზრდით ცხოველის სიცოცხლის განმავლობაში. გარდა ამისა, შეგვიძლია აღვნიშნოთ ზოგიერთი მწერი, როგორიცაა ჭიანჭველების სახეობები, რომლებსაც აქვთ ძლიერი ყბა , რომელსაც შეუძლია თესლის ქსოვილის გატეხვა და მოხმარება. მაგრამ პირი გამოიყენება არა მხოლოდ მარცვლების დასამტვრევად და მოსახმარად, არამედ ზოგიერთი მღრღნელები, როგორიცაა ზოგიერთი ციყვი, იყენებენ მას სხვადასხვა თესლის გადასატანად ბუდეში ან ბუდეში, სადაც ისინი ინახება.
ასევე, ცხოველთა ჯგუფის მიხედვით, არსებობს გარკვეული ადაპტაცია საჭმლის მომნელებელ სისტემაში თესლის მოხმარებისთვის.ამის მაგალითია ჭუჭყიანი ან დაკუნთული კუჭი ფრინველებში, რომლებსაც არ აქვთ კბილები საკვების დასაფქვავად, მაგრამ აქვთ ეს სტრუქტურა, რომელიც განსხვავდება ნამდვილი კუჭისგან, რომელსაც აქვს სპეციალიზებული ქსოვილები და გამოყენება. ცხოველის მიერ საკვების დასაფქვავად მოხმარებული პატარა ქვები (გასტროლითები). რა თქმა უნდა, ასევე მნიშვნელოვანია აღინიშნოს, რომ ფრინველებში, რომლებიც არ მოიხმარენ თესლს, როგორც საკვების ძირითად წყაროს, ეს ადაპტაციაც ფუნდამენტურ როლს ასრულებს.
მეორეს მხრივ, ზოგიერთ მღრღნელს აქვს საჭმლის მომნელებელი სისტემა დაყოფილია ორ კამერად, ასევე ზომიერად რთული მსხვილი ნაწლავი და ბაქტერიების არსებობა, რაც მათ საშუალებას აძლევს მიირთვან დიეტა ძირითადად თესლებზე ან თესლებზე დაფუძნებული. მარცვლები და ამისგან ამოიღეთ საკვები ნივთიერებები, რომლებიც აუცილებელია მათი საარსებო წყაროსთვის.
მარხვიანი ცხოველების მაგალითები
როგორც სტატიის განმავლობაში ვნახეთ, ცხოველთა სხვადასხვა ჯგუფში ვხვდებით გრანივორებს, ასე რომ მწერებში, ფრინველებში და ძუძუმწოვრებში გვაქვს სხვადასხვა მაგალითები. მოდით გავეცნოთ კონკრეტულ შემთხვევებს და რა სახის თესლს მოიხმარენ:
- ფლორიდას მოსავლის ჭიანჭველა (Pogonomyrmex badius): ძირითადად ჭამს ბალახოვანი მცენარეების თესლს.
- სხვადასხვა სახეობის ჭიკჭიკები (Teleogryllus emma, Velarifictorus micado, Loxoblemmus spp., სხვათა შორის): იკვებებიან სარეველების თესლებით.
- ლობიოს ჭინჭრის ციება (ოჯახი Chrysomelidae): მოიხმარენ პარკოსნების თესლს ან მარცვლებს.
- ყავის ჭინჭრის ციება (Hypothenemus hampei): მიირთვით ყავის მცენარეების თესლი და ნაყოფი.
- ევროპული ზაზუნა (Cricetus cricetus): იკვებება პარკოსნების თესლებით და თხილით, სხვათა შორის. ამ სხვა სტატიაში ჩვენ განვმარტავთ რას ჭამენ ზაზუნები.
- ევრაზიული წითელი ციყვი (Sciurus vulgaris): ჭამს წიწვოვან თესლს, წიფელს, მუწუკს და თხილს.
- მცირე გერბილი (Jaculus jaculus): მოიხმარს უდაბნოს მცენარის თესლს.
- თუთიყუში (ოჯახი Psittacidae): ჭამს ხილის მრავალფეროვან თესლს. სტატიაში „რას ჭამენ თუთიყუში“იხილავთ ყველა ინფორმაციას.
- ველური კანარა (Serinus canaria): ჭამს სხვადასხვა ბალახოვანი და ნაყოფის მომტანი მცენარის თესლს.
- კაკადუ (Nymphicus hollandicus): მოიხმარს სხვადასხვა ბალახოვანი მცენარის, ბუჩქების და ხეების თესლს, უშუალოდ მცენარისგან აღებულ ან აშრალს. ჩვეულებრივ.
