ალოპურინოლი არის პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება ადამიანის მედიცინაში შარდმჟავას დონის შესამცირებლად პლაზმაში და შარდში, რადგან ის აფერხებს მის წარმოქმნაში მონაწილე გარკვეულ ფერმენტს. ვეტერინარულ მედიცინაში, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ძაღლებში, ეს არის პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება ანტიმონიალებთან ან მილტეფოსინთან ერთად ლეიშმანიოზის სამკურნალოდ.
თუ გსურთ გაიგოთ მეტი ამ პრეპარატის შესახებ, განაგრძეთ ამ სტატიის კითხვა ჩვენს საიტზე, რომელშიც ვსაუბრობთ ალოპურინოლის შესახებ ძაღლებისთვის, მისი გამოყენება, რეკომენდებული დოზა და შესაძლო გვერდითი მოვლენები.
რა არის ალოპურინოლი და რისთვის გამოიყენება?
Allopurinol არის ფერმენტის ინჰიბიტორი რომელიც, უფრო კონკრეტულად, აფერხებს ფერმენტს, რომელიც მეტაბოლიზებს ქსანტინის გარდაქმნას შარდმჟავად. იგი არ გამოიყენება მარტო, მაგრამ მოქმედებს როგორც დამხმარე საშუალება მთავარი ლეიშმანიციდური წამლის, ანტიმონიალური ან მილტეფოსინის, რათა შეეცადოს მთლიანად აღმოფხვრას პარაზიტი ყველა ქსოვილიდან. ამ გზით ძაღლებში ალოპურინოლის გამოყენება მცირდება ერთამდე: მკურნალობა ლეიშმანიის წინააღმდეგ.
ეს პრეპარატი მიიღება პერორალურად და მისი მკურნალობა შეიძლება გაგრძელდეს 6 თვიდან ერთ წლამდე არის შემთხვევებიც კი, როდესაც ის ადგენს ხანგრძლივი მკურნალობა. ნებისმიერ შემთხვევაში, მკურნალობის დადგენის შემდეგ საჭიროა შემთხვევის განხილვა და შემდგომი დაკვირვება, იმის გათვალისწინებით, რომ განხილვის სიხშირე დადგინდება ვეტერინარის მიერ, ვინაიდან ის ინდივიდუალურად უნდა იყოს დამოკიდებული თითოეული შემთხვევის სიმძიმის მიხედვით.
ალოპურინოლით თერაპია ინდივიდუალური უნდა იყოს პაციენტისთვის. პრაქტიკული მაგალითი იქნება მილტეფოსინი ყოველდღიურად დაახლოებით 1 თვის განმავლობაში ალოპურინოლთან ერთად ყოველდღიურად დაახლოებით 8 თვის განმავლობაში.
ალოპურინოლი ლეიშმანიით დაავადებული ძაღლებისთვის
როგორც წინა ნაწილში ვთქვით, ალოპურინოლი გამოიყენება ლეიშმანიის სამკურნალოდ. ლეიშმანიოზი არის პარაზიტული დაავადება გამოწვეული პროტოზოულით, რომელიც გადამდებია ვექტორის ნაკბენით: ქვიშის ბუზის კოღო. ეს არის ზოონოზი, მსოფლიო გავრცელებით და სერიოზულია, ამიტომ პრევენციული ზომების გარდა, რომლებიც გამოიყენება მისი გავრცელების შესამცირებლად (ვაქცინები, რეპელენტური საყელოები და პიპეტები, იმუნიტეტის მოდულატორები) ყველასთვის აუცილებელია ძაღლების მკურნალობა, რომლებსაც აქვთ აღნიშნული დაავადება.
ავადმყოფი ძაღლები არიან ისეთები, რომლებსაც აქვთ კლინიკური ნიშნები და ლეიშმანიით ინფექცია დასტურდება ლაბორატორიული დიაგნოზით. ეს არის არასპეციფიკური დაავადება, ანუ შეიძლება გამოვლინდეს მრავალი კლინიკური ნიშნით, ასე რომ, ცხოველის საცხოვრებელი ადგილის ეპიდემიოლოგიის კარგი ისტორიაა. ძალიან მნიშვნელოვანია ძაღლი და მისი დაცვის სტატუსი მისგან.ზოგიერთი ეს ნიშანია: ქერქოვანი და წყლულოვანი დერმატოზები, კოჭლობა, ცხვირიდან სისხლდენა, ცხვირისა და ბალიშების ჰიპერკერატოზი, ლეთარგია და ა.შ. დაავადება შეიძლება კლასიფიცირდეს როგორც ვისცერული ლეიშმანიოზი ან კანის ლეიშმანიოზი.
ხშირია, რომ ლეიშმანიის გარდა, ძაღლს აწუხებს სხვა სისხლის პარაზიტული დაავადება, ვინაიდან ის მჭიდროდ არის დაკავშირებული ჩვენი ძაღლის ანტიპარაზიტული დაცვის დონესთან. ამ მიზეზით, ლეიშმანიოზის მკურნალობა უნდა მოხდეს მას შემდეგ, რაც ძაღლი სტაბილურია, ანუ თუ დაავადებამ გამოიწვია ანემია, თირკმლის უკმარისობა, დერმატიტი და ა.შ., პირველ რიგში ეს პირობები უნდა იყოს მხარდაჭერილი.
მილტეფოსინი და ანტიმონიალები ლეიშმანიციდური პრეპარატებია (ისინი აღმოფხვრის პარაზიტს) და მათი მოქმედება უფრო სწრაფი და ინტენსიურია, ხოლო ალოპურინოლი ლეიშმანისტატიკურია (ანელებს პარაზიტის გამრავლებას). ამ მიზეზით, ხშირია ამ პრეპარატების კომბინაციის გამოყენება. თუმცა, უფრო და უფრო მეტი ვეტერინარი ურჩევნია მოძებნოს ალოპურინოლის ალტერნატივა იმ არასასურველი ეფექტების გამო, რომელსაც ეს პრეპარატი ავლენს პაციენტებში და რასაც შემდეგ თავებში ვიხილავთ..
ალოპურინოლის დოზა ძაღლში
ლეიშმანიოზის სამკურნალოდ დადგენილი ალოპურინოლის დოზა ძაღლებისთვის არის 10 მგ ყოველ კგ წონაზე ყოველ 12 საათში, ე.ი., დღეში ორჯერ.
არსებული ფარმაკოლოგიური პრეზენტაცია არის 100 მგ და 300 მგ ალოპურინოლის ტაბლეტები, ამიტომ ჩვენი ვეტერინარი გვეტყვის რამდენი ტაბლეტი უნდა მივიღოთ ჩვენი ძაღლის წონის მიხედვით. ასევე, გვახსოვდეს, რომ მკურნალობის ხანგრძლივობას განსაზღვრავს სპეციალისტი, რომელიც არ უნდა იყოს პარალიზებული მისი წინასწარი თანხმობის გარეშე.
ალოპურინოლის გვერდითი ეფექტები ძაღლებში
არსებობს ორი ძირითადი გვერდითი მოვლენა, რომელიც ალოპურინოლს შეუძლია გამოიწვიოს ძაღლებში, რომლებიც იღებენ მას:
- ქსანთინურია: როდესაც პურინები იშლება შესაბამისი ფერმენტებით, წარმოიქმნება ქსანტინი და ის, თავის მხრივ, გარდაიქმნება შარდმჟავას. ალოპურინოლი აფერხებს ქსანტინის შარდმჟავად ტრანსფორმაციას, რომელიც უნდა გამოიდევნოს შარდით, რაც იწვევს ქსანტინის ჭარბი რაოდენობას და მის დაგროვებას
- უროლითიაზი: ქსანტინის ჭარბ კრისტალებს შეუძლიათ წარმოქმნან აგრეგატები ორგანულ ნივთიერებებთან და წარმოქმნან უროლითები (ქვები). ეს უროლიტები არის რადიოლუცენტური, ანუ მარტივი რენტგენის საშუალებით არ ჩანს და მათი დიაგნოსტიკისთვის საჭირო იქნება კონტრასტული რენტგენი ან ულტრაბგერა.
კლინიკური ნიშნები, რომლებიც შეიძლება შეინიშნოს ამ პათოლოგიებით, არის:
- დიზურია (მტკივნეული შარდვა)
- ჰემატურია (სისხლი შარდში)
- შარდის შეუკავებლობა
- შარდის ობსტრუქცია
- მუცლის ტკივილი
დღეს ჩვენ შეგვიძლია ვიპოვოთ ლეიშმანიოზის სამკურნალოდ სპეციალურად დამზადებული ძაღლის საკვები. ისინი ხასიათდებიან დაბალი პურინის შემცველობით, რაც ხელს უშლის ქსანტინის კრისტალების წარმოქმნას. გარდა ამისა, ისინი წარმოადგენენ ნივთიერებებს, რომლებიც ხელს უწყობენ სახსრების, კანისა და იმუნიტეტის დაცვას. დამატებითი ინფორმაციისთვის არ გამოტოვოთ ჩვენი სტატია ლეიშმანიოზით დაავადებული ძაღლების საკვები.
ალოპურინოლის ალტერნატივები ძაღლებისთვის
როგორც წინა თავებში აღვნიშნეთ, ალოპურინოლის გვერდითმა ეფექტებმა აიძულა ბევრი ვეტერინარი ამ წამლის ალტერნატივის მოძიებაზე გადასულიყო.ამ თვალსაზრისით, ბოლოდროინდელი კვლევა[1] ადასტურებს, რომ იმპრომუნური, ნუტრაცევტიკა დაფუძნებული ნუკლეოტიდები, ეფექტურია ლეიშმანიის პროგრესირების წინააღმდეგ და არ იწვევს არასასურველ ეფექტებს.
ლეიშმანიის მკურნალობის ახალი ტენდენცია მიგვიყვანს ამ ახალი პრეპარატების გამოყენებამდე, რომლებსაც არ აქვთ გვერდითი მოვლენები. ნაკლი ის არის, რომ ალოპურინოლთან შედარებით უფრო ძვირი წამალია.
